(Untitled Poem) ***

(Untitled Poem)

მომეცი შენი მკლავები,
ცოტა დავისვენო.
ჰაერში ვწევარ.
ჰაერი მაცვია.
ჰაერი არ მყოფნის.
 
მომეცი ერთი წვეთი წყალი,
ერთი ხელის გული გზა
და ერთი თვალის დახამხამება ძილი,
სიყვარულს ნუ მომცემ,
ჰაერი ისედაც არ მყოფნის,
ხომ გითხარი.
 
მომეცი ჩემი დარჩენილი ცხოვრება,
ისე ვატარებ, როგორც მე მინდა,
მინდა _ ვათრევ,
მინდა _ ვაფრენ,
მინდა _ გადავაგდებ,
მომეცი, თორემ საკუთარი თავიც არ მყოფნის,
ჰაერთან ერთად.
 
მომეცი შენკენ მომზირალი
ჩემი დაღლილი თვალები,
სხვა ყველაფერი შენთვის დაიტოვე,
რომ აღარასდროს მოგენატრო,
რადგან შენი მონატრება
ახლა ერთი დიდი სისასტიკეა,
მეტი არაფერი.
 
მომეცი შენი მკლავები,
ცოტა დავისვენო.
ჰაერში ვწევარ.
ჰაერი მაცვია.
ჰაერი არ მყოფნის.
 
სალომე ბენიძე
 

***

Give me your arms,
so I may rest a little.
I am lying in air.
I am dressed in air.
I don’t have enough air.
 
Give me one drop of water,
one handful of road
and one blink of sleep,
don’t give me love,
I don’t have enough air anyway,
I’ve told you haven’t I?
 
Give me the rest of my life,
I will carry it as I want to,
I will lug it – if I want,
I will fly it – if I want,
I will throw it away – if I want,
give it to me, or I don’t have enough of myself
or enough air.
 
Give me my eyes,
exhausted from gazing on you.
What’s left is for you
so you’ll never miss me
because the missing
has become so cruel,
nothing else.
 
Give me your arms,
so I may rest a little.
I am lying in air,
I am dressed in air.
I don’t have enough air.
 

***

Give me your arms,
In order to rest a bit (a little).
I lie in the air.
I am dressed in air.
I don’t have enough air.
 
Give me one drop of water,
One palm distance road
And one blink of eye sleep,
Don’t give me love,
I don’t have enough air anyway,
I have told you, have not I?!
 
Give me my life which was left for me,
I will carry it as I want to,
If I want- I will lug it,
If I want – I will fly it,
If I want- I will throw it away,
Give it to me, or I don’t have enough of myself,
Together with an air.
 
Give me my exhausted eyes
Which gaze on you,
Leave the rest for you,
So that You would never miss me,
Because to miss you  
Now is one big cruelty,
Nothing else.
 
Give me your arms,
In order to rest a bit.
I lie in the air.
I am dressed in air.
I don’t have enough air.
 
Salome Benidze
 

Salome Benidze is a young poet, born in 1986, and a known blogger who has translated both Salman Rushdie and David Beckham (each of which, I imagine, must have been extraordinarily challenging in different ways). We loved this poem’s lucid power – its way of using simple language yet making it strange – right from the imperative of its first line.

The line that caused most debate was translated in the literal by Natalia as ‘One palm distance road’ and explained by her as meaning ‘a road the length of the palm of a hand’ (with the added layer of meaning that in Georgian the palm is called the hand’s ‘heart’). We struggled over this for ages as in English when you put the words palm and road together it’s hard not to think of of palm-fringed Hollywood boulevards. We played with the palmistry term ‘heartline’ and rearranged the line numerous times before one workshop participant had a eureka moment and came up with ‘one handful of road’, a really elegant solution (although we did lose the heart).

Clare Pollard, Poet Facilitator

Original Poem by

Salome Benidze

Translated by

Natalia Bukia-Peters with The Poetry Translation Workshop Language

Georgian

Country

Georgia