درست وقتی انتظارش را نداری به سراغت می آید در پارک در کتابفروشی یا همین جا که حالا من ایستاده ام عشق به همین راحتی از پیراهنت بالا می آید و همچون شال گردنی زمستان را کوتاه می کند.

سرم را  که روی شانه ات می گذارم با هیچکس اختلافی ندارم رادیو ترانه های خوب پخش می کند هوا خوب است و کسی که بی وقت در می زند مامور مالیات نیست.

این لبخند از جزایر قناری نمی آید از چای ِ عصر آغاز می شود و بوسه ای نابهنگام که از روی صندلی می افتد و شکل میز را تغییر می دهد

حالا من اینجا نشسته ام در ساحل تو کنارم نشسته ای دست در گردنم انداخته ای و کفشهای واکس خورده ات آسمان را نشان می دهند آه ، آزادی! مرا زیر همین آفتاب داغ ببوس

دنیا چیزی نیست جز نمایشی شیرها از حلقه های آتش عبور می کنند بعضی سرها از حلقه ی طناب و انگشت من از حلقه ای که تو برایم آوردی در روزی که ساده بودم

یه غریبه ای که داری از اینجا رد می شی با کت قهوه ای و سیگار مالبرو اسممو نمی دونی منم نمی تونم اسممو بت بگم نه اینکه یه راز باشه نه! آخه علفای زیادی سنگ قبرمو پوشوندن…

کبوتران چاهی و خانگی هر دم و ساعت برگورش فضله می­اندازند گوربان می­گوید: در زندگانی خود مرد صلح­دوستی بوده­است!

كفش پاي راستم به مرخصي رفته‌است. نه چارپاي ام حالا نه دوپا در تثليث ازلي «نيچه» مي‌خوانم شب‌ها به خواب‌ام مي‌آيد و مي‌گويد: عاقبت سبيل مال‌ات مي‌كنم! روزهاست تلفن روي پيامگير است امان از صاحبخانه‌ی سمج! با ميله‌ی بافتني پاي‌ام را مي‌خارانم. از راست هيچ خيري نديده‌ام چپ ، هميشه چپ بوده‌است. خسته‌ام خسته در […]