ქალაქს რა აგებს – ორი სახლი და ერთი ქუჩა გადასასვლელი კარზე ზარი კართან საფენი გადასახლება არის ისე გარდაუვალი. როგორც გარღვეულ ტომარიდან ბრინჯის დაბნევა. ცეცხლზე გოგირდის ფაფას ვხარშავ, სტუმრებს ვაპურებ, რომ მოვახერხო შენი კვალის ორთქლით დაბურვა, რა არის ომი – ორი ხმალი და ერთი ცხენი. აბჯრიდან ჩემი თმების კვანძი თუ გამოხსენი, თუ ღმერთის შვილმა გამოტეხე კვერცხის […]
1 რაც შენ წახვედი, მე ვსვამ ყავას შენი ფინჯნიდან, მაშინებს ყველა ქედმაღალი გადმოსახედი, გაქაფულ ჭურჭელს ნიჟარასთან ვაწყობ მიჯრით და ვტოვებ. დამჩემდა გულგრილობა, რაც შენ წახვედი. რაც შენ წახვედი, მე დავდივარ შენი მანქანით და შენებურად ვასიგნალებ თავგამეტებით, ამეკვიატა უძილობა, ხელის კანკალი და უსაშველოდ შევიძულე სენტიმენტები. რაც შენ წახვედი, მე ვიძინებ სწორედ იმ მხარეს შენ რომ გეძინა […]
ხომ არ მოგენატრე, ჩემი თითების სუნი ხომ არ გაგახსენდა, როცა დაგირეკე და სხვათა შორის გითხარი რაღაც, შენ კი ათასი შეკითხვა დამიბრუნე, ათასი უშინაარსო შეკითხვა, რომელთაგანაც არცერთი არ იყო: „როგორ ხარ?“ „ისევ გიყვარვარ?“ „გინდა, საღამოს კინოში წავიდეთ?“ მინდოდა, მეთქვა, რომ მე ყოველთვის მიჭირდა უბრალო წინადადებების მოძებნა შენთან სალაპარაკოდ, მეგონა, ისინი ვერ გამოხატავდნენ ჩემს შენდამი სიყვარულს, ჩემს […]
როცა გითხარი, არაფერი ხდება-მეთქი, უბრალოდ მოგატყუე. ხდება, ყოველდღე ხდება ხიდები, ხედები . . . რადგან სიყვარულს დავმორჩილდი, დავდივარ, ვისთვის – თავმოჭრილი, ვისთვის კი – სარკე – შეხედვისას ქვავდები, ხევდები. როცა გითხარი, არაფერი ხდება-მეთქი, უბრალოდ დამავიწყდა. იმ დღიდან ყველა ცხენოსანი, ანდა ქვეითი ჩემს სახელს, (სახელს თავმოჭრილის) ატარებს ფარად… თუ ქვას მესვრიან, იბრუნებენ პასუხს ქვებითვე… რომ გითხარი, […]
ყველა სიზმარი, დილაობით თავქვეშ რომ ვეძებ, ყველა სურვილი, რომ არასდროს უნდა გამეშვი, ეს – შენი გრილი ხელებია ჩემს დამწვარ მხრებზე და შენი ჩუმი ღიმილია ჩემს მშვიდ თვალებში. ყველა ნიჟარა, ყველა ტალღა და ყველა თევზი, ყველა ნავი და იალქანი, ქარებს რომ ვანდე, ეს – უეცარი შეხვედრაა შორეულ გზებზე, ბეწვის ხიდია ზაფხულიდან შემოდგომამდე. გემო მარილის, მზის ბილიკი, […]
ანტარქტიდაზე ყინული ჯერ დატყდა, მერე შეწებდა – სწორედ ასევე ფეხი ფეხს მიადგი ვითომ იპოვნე – ეძებდი. წესი: მიეყრდნო საკუთარ მხრებს – ნიშნავს მხრებში გამართვას, მწვერვალზე ასობ ხერხემალს თითქოს და მერე დაეშვი დაღმართი. პა: შენი ხელი მის მხარზე როგორც სიტყვაზე მახვილი, მისი მარცხენა შენს წელთან და თითქოს მცენარის ბოლქვი გაღვივდა. ახლა ნაბიჯი – მოქცევა, მერე […]
Bí a bá mú egbin kúrò láwùjọ ẹranko Ẹranko tó dára ti tán Bí a bá mú òdú kúrò láwùjọ ẹ̀fọ́ Ẹ̀fọ́ tó dára tó jọjú ti dínkù Ẹni tó fọ́jú mẹwà egbin bí ó bá fọwọ́ pa á lára Àńbọ̀sìbọ́sí ẹni tó lẹ́yinjú méjèèjì Adúmáadán obìnrin ló múmi rántí Ẹranko tó wuyì láwùjọ ẹranko […]
چون حالت پریشان اقاقی با خوشه های آویخته چلچراغ سنبله های سپید در باد لرزان د رثانیه های مینا رنگ اتاق سکوت تو : آرامش غریب مرجان ها بود تنهایی من :اندوه تکامل مرواریدی درصدف گویی آب می پوشاند همه زمین همه شاخه ها ی سرگردان و فانوس ها همه گهواره ها را درد عبور […]
با تو در آمیزم از زیر گرده‌ات تهمینه بزنم بیرون نه در این دشت محزون درست وسط کوهستان پیکرت لای هیبت سنگ‌ها و گرگ‌های پنهان دهان با تو در آمیزم رخساره چو آتش گلگون کنم نه در این میانه‌ی مسکوت لای پریشانی ابرها لای شکل‌های غریب خاطرت لای اشتیاق خودم به این همه تلون تو […]
7. Votre parole devenue cette glaise qui sculpte le silence. 8. J'aimerais pouvoir dénuder les entrelacs de votre corps afin d'embraser vos précarités. Je veux les faire miennes. Ainsi me mêler à l’argile qui exauce votre peau et aux décombres de votre sang. Il ne demeurera ainsi en vous aucun lieu d'exil. Sinon les rives […]