نَشتِ نمک درون سنگ سنگِ پرتاب شده از آینه با دهانی آن سوی اشیا اشیایی رو به فراموشی که تکههای پریده رنگشان در آینه میچرخد شاید آن شش صندلی سبز به کافهای سفر کردهاند سال ستاره و فرفره را به خاطر داری نه سال دوچرخهی روسی و برف را نه سال تپه و قناری را […]
إلى أيِّ مكان أذهبُ إليه، أظلُّ نزيل الغرفة التي تبخِّرها أمي كلَّ ليلةٍ برائحة أعشاب لا أعرفها. ماتت أمي وظلت هذه الغرفة المُبَخَّرة برائحة أعشاب لا أعرفها تنتقل معي مثل مدينة كفافي التي إذا خرَّبَ المرء حياته فيها فهي خراب أينما حلَّ، مثل أمثال جدتي الدائرية التي تظلُّ تعودُ على بدء. كيف يمكن أن أكسر […]
带着烟去阳台上跳楼 dài zhe yān qù yáng tái shàng tiào lóu 或带着跳楼 hùo dài zhe tiào lóu 的念头 de niàn tou 去阳台上抽烟 qù yáng tái shàng chōu yān 五楼并不高 wǔ lóu bìng bù gāo 死的时候只会在一楼 sǐ de shí hou zhǐ hùi zài yī lóu 住再高 zhù zài gāo 也不会害怕 yě bù hùi hài pà 实际上我活得很好 shí […]
cuando supe que en la Base matan con Dryboarding (muerte por asfixia), pensé en los reclusos talibanes, yemenitas, que allí se estaban. pensé sobre todo, en mi hermano José que no es un talibán ni un yemenita, pero vive en el Caribe, un Reparto muy distante de la Base. pensé y no lo niego, en […]
چه زمانی به پیادهرو رسیدند و نشستند چگونه از تاریکی خانه پله راهرو عبور کردند خاطرات را پله پله ریختند و گذشتند صبح حصیربافان نجّاران تعمیرکاران نگاهشان کردند هیچ کس در هیچ خانهای ندیده بودشان زنان برای خرید روزانه از کنارشان گذشتند بعد در کودکان و آفتاب صندلیهای کهنه حصیری ناگهان جوان شدند
هر بامداد که چشم میگشایی اشیا بیدارند این چراغ این کتاب این چایدان این میز و مداد و کبریت اینان مرکز جهانند گرد آمده در خانهای که از آنِ تو نیست
در خانههای اجارهای لباست را میکَنی بر رختآویز فلزیِ زنگ زدهای میآویزی سرپاییهای چرمیِ نخنما را میپوشی مکثی میکنی و بعد صندلیِ چوبی انتظارش پُر میشود چشمهایت را میبندی باز میکنی نمیدانی در کدام خانه نشستهای شعری گفتهای از فرسایش تحمیلی اشیا
ชนบทห่างไกลแห่งหนึ่ง การฆาตกรรมแมวตัวเอง เป็นเรื่องสุดแสนวิเศษ
Ne etsen bir şeye benzemez okul etekleri Üstten kıvırdığında da daralttığında da değişmez Hep o aynı faremsi gri Çabalı farklılık nedir bilirsin Kaç kuşak sonrasında Biraz da genç kızlığındır baktığın, evcil deli Hâlâ zor sivil zamanlar Ve çok sefil bir gayret Kendi olmak dediğin İlk darbendir gri okul etekleri
Mor dağların gölgesi Ve unutkanlık Daha fazlası yok, Vadilerin uğultusu Ve ağrıyan kalbim. Asıl şimdi Başa dönüyoruz Aşiret ve soy tarihinde yalnız, Bu dağ başında Bulduğumuz hüzün Bizim değil Geçmişin…