در بادیه سوسماری با من راه می سپرد A Lizard Walked Beside Me in the Desert

در بادیه سوسماری با من راه می سپرد

در بادیه سوسماری با من راه می سپرد
 
و به هر قدم نانی از من می طلبید
 
و من که انبانی فراخ داشتم
 
به مزاح به او می گفتم که انبان من بی پایان است، بیا!...
 
بادیه را پیمودم
 
انبان های نان را به پایان بردم
 
و انبان روزها را پرداختم
 
و چه پرورانیدم
 
مگر هیولایی که هم اینک بر درگاه خفته است.
 

A Lizard Walked Beside Me in the Desert

A lizard walked beside me in the desert,
demanding a loaf of bread at every step. 
And I – carrying a large sack – told him jokingly,
'My sack is bottomless – come along!'
 
I crossed the desert,
emptied the bread sack,
cashed in the sack of days.
And what did I beget:
a monster, slumbering on my doorstep.
 

A lizard walked beside me in the desert (First line)

A lizard walked beside me in the desert
And demanded a loaf of bread at every step
And I- carrying a large sack- told him jokingly
My sack is endless, come along!
 
I crossed the desert 
Finished the bread sack
Paid into the sack of days
And what did I raise?
A monster which is now sleeping on the doorway.
 

Original Poem by

Mohammad Bagher Kolahi Ahari

Translated by

Alireza Abiz with The Poetry Translation Workshop Language

Farsi

Country

Afghanistan