ჩვენი ბრაილი Braille

ჩვენი ბრაილი

იასამნისფერ,
წითელ,
ყვითელ,
მწვანე, ოქროსფერ
ფერებს ითხოვდეს,
მეტრო – მეტრო დამათხოვრობდეს
(ჩემი ძველი ლექსიდან)
(ზაზას, რომელიც ხედავს
და ყველა უსინათლოს)
თეთრი – ეს უფრო ბგერა არის – ალბათ ფლეიტა,
ფლატეა, ფრთხილად, ციცაბოა, არ გადაქანდე
– სუსხის ბგერები გვესობიან –
განა ბეღურებს – ჭრელ თუთიყუშებს გვიქანავებს
ყინვის ქანდარა –
ჩემი მეზობლის ოცი კატა – მთელი ორკესტრი
კნავის – ეს უკვე ყვითელია, მთვარე სავსეა
ჩვენი ელექტროყვავილებით – სახლების შუქით.
როგორ თენდება –
ცა ალუბლის მუსით დასვარეს.
შავი – არც ერთი ხმა არ ისმის,
გვძინავს ან ვკვდებით,
ფრთხილად ჭრიალებს იატაკი –
ჩანს – განაცრისფრდა,
ცისფერი – ტალღა ცხელ ტერფებზე,
დამშვიდდა სუნთქვა,
ქარმაც სამოსში შეინახა მტვრის და ნაცრის ფრთა.
წითელი – ლავა და ასოცი ვოლტი, ვოლტორნებს
ტრომბონებს, ტუბებს
ყველას ერთად უკრავს ორკესტრი,
შენი თითები ჩემს მუცელთან – მწვანე,
ლურჯი კი –
სანამ ოქროსფრად ინათებდა კოცნა მოგვესწრო...
შენ მეკითხები – სჯობს დავბრმავდეთ თუ სჯობს
დავყრუვდეთ
მე გეკითხები სჯობს დავბრმავდეთ თუ სჯობს
დავყრუვდეთ
მპასუხობ: შენი ათასფერი ტბები ამოშრა
გპასუხობ – შენი ათასფერი ყანა გადახმა
და მაშინ მზერაც კოცონივით გადაბრიალდა.
ჩემი ბრალია ეს ბრაილი
შენი ბრალია.
 

Braille

Purple,
red,
yellow,
green, gold –
as if we pleaded for colours,
went begging from one tube station to another.
White – like sound, perhaps the fl ute.
It falls – careful, it’s steep, you could slip.
Th e sounds of frost pierce us –
not sparrows but colourful parrots
on a perch of ice.
My neighbour’s twenty cats – the whole orchestra
miaowing – and now yellow, the moon full
and electric fl owers of light in our houses.
When dawn breaks,
the sky is smeared with cherry mousse.
First, black – not a single sound –
we sleep, or we die.
The floor creaks a little
as black becomes grey,
then blue – a cool wave on hot feet.
Breath is calmer now, and the wind
hides in its robe its wing of dust and ash.
Red – lava, one hundred volts!
French horn, trombone, tuba,
all playing together.
Your fingers near my stomach – green.
And as for blue –
but let’s kiss before the dawn breaks gold...
You ask me which is better:
to go blind or to go deaf.
I ask you is it better
to go blind or go deaf.
You reply: your thousand lakes of colour have dried up.
I reply: your thousand fields of colour are all dry.
A glance flashes between us.
It is my doing, this braille.
It is your doing.
 

Our Braille

Purple,
Red,
yellow,
green, golden
if he asked for colours,
if he went begging  from one tube station to another.  ( play of words- itkhovdes- asking; matkhovrobde- begging)
( from my old poem)
(to  Zaza who can see
And to all blind people)
White- this is more sound- probably flute,
It is collapsed, careful, it is steep, you may swing
-the sounds of frost pierces us-
Not the sparrows but they(sounds) swing the colourful parrots
The ice perch-
Twenty cats of my neighbour- the whole orchestra
Miaows – and this is already yellow, the moon is full
With our electric flowers- the lights in the houses
How the dawn breaks
The sky was smeared in cherry mousse
Black- not a single sound is heard
We sleep or we die,
The floor creaks carefully ( quietly)
It seems it has become grey,
Blue- the wave on the hot feet,
The breathing has calmed down,
And the wind has hidden in its robe the wing of dust and ashes.
The red- lava and one hundred volts, French horns,
Trombones, tubas,
The orchestra plays them all together,
Your fingers near my stomach-green,
And as for blue-
Before the dawn breaks in gold let’s manage to kiss each other…
You ask me- what is better: to get blind or
Or deaf.
I ask you it is better to get blind or better to get
Deaf.
You answer me: your thousand colour lakes have dried out,
I answer you: your thousand colour fields have got dried,
And then the glance has  flashed (gadabrialda)
It is my fault( bralia) this braille
It is your fault ( brali)
 

Original Poem by

Diana Anphimiadi with Jean Sprackland Language

Georgian

Country

Georgia