მედუზა-გორგონა Medusa

მედუზა-გორგონა

როცა გითხარი, არაფერი ხდება-მეთქი,
უბრალოდ მოგატყუე.
ხდება, ყოველდღე ხდება
ხიდები, ხედები . . .
რადგან სიყვარულს დავმორჩილდი,
დავდივარ, ვისთვის – თავმოჭრილი,
ვისთვის კი – სარკე – შეხედვისას
ქვავდები,
ხევდები.
როცა გითხარი, არაფერი ხდება-მეთქი,
უბრალოდ დამავიწყდა. იმ დღიდან
ყველა ცხენოსანი, ანდა ქვეითი
ჩემს სახელს,
(სახელს თავმოჭრილის)
ატარებს ფარად...
თუ ქვას მესვრიან,
იბრუნებენ პასუხს ქვებითვე...
რომ გითხარი, არაფერი ხდება-მეთქი, უბრალოდ მოგატყუე.
არაფერიც კი აღარ ხდება, ვსუნთქავ, ვარსებობ,
გული – მხუთავი სიმსივნეა მკერდში, ძუძუსთან,
მელოდიები ამოვჭერი, მუსიკის ავი თვისებები, მეტასტაზები,
რომელთაც მოაქვთ დაკარგული დღეების ხმები
გული – ქრისტესისხლას ბუჩქია,
ხმება.
ეჰ, ღირდეს მაინც – ღამით კისერს ჰკიდია ბეწვით
თავი – დილით კი მორჩენილი ჭრილობა მეწვის,
მერე, თავიდან . . .
 

Medusa

When I said nothing happened
I lied to you.
It happens, it happens every day,
on bridges, in open spaces.
Because I yielded to love
I walk, for some an object of shame,
for others a mirror. Whoever looks at me
is turned to stone,
frozen.
 
When I said nothing happened
I simply forgot. Since that day
all the drivers, all the pedestrians
have carried my name
(Shame) as a shield.
If a stone is thrown at me
I answer with stone . . .
 
When I said nothing happened,
I just lied.
This is what happens: I breathe, I exist.
My heart is a choking tumour, near the breast.
I cut out the tunes,
the malignant music, metastasis
which brings back the voices of lost days.
My heart is a celandine,
parched.
My love, can it be worth it? At night
my head hangs from my neck by a single hair
then morning, and the pain of the healed wound
and it starts all over again ...
 

Medusa- Gorgon

When I told you that nothing was happening,
I just lied to you,
It happens, it happens every day,
The bridges, the bridges…
Because I obeyed to the love,
I walk, for somebody I am ashamed,
For some-a mirror- when you look at me
You become a stone,
You turn numb,
When I told you that nothing was happening,
I simply forgot. Since that day
All the riders, or pedestrians
Carries as a shield
My name
(the name of ashamed)
If the stone is throuwn to me,
They return the answer with the stones…
 
When I told you that nothing was happening, I just simply lied to you,
Nothing is happening any more, I breath, I exist,
The heart- is a choking tumour in my chest, near the breast,
I cut the tunes, the malignant qualities of the music, metastasis,
Which bring the voices of the lost days,
The heart is a bush of celandine(plant),
It dries out.
Oh dear, if it is only worth it- the head hangs on the neck
With a hair at night- and in the morning the healed wound hurts,
And then from the beginning again…
 

Original Poem by

Diana Anphimiadi

Translated by

Natalia Bukia-Peters with Jean Sprackland Language

Georgian

Country

Georgia