Zamaninda
Seramik kabuğumu çatlatınca
Çin mozaik gibi çıktım ansızın
Eski ve zamansızdım
kıymetli ve kalender
Gökyüzü en iyi toprağa
uzanınca seyredilir ya,
Bir bulutun kanatlarında
kıkırdarken sırtım çim nemiydi
İçimde umut saçımda otlarla kaldım.
Kaç yıl önce bir kız yine
ve hep uzanmıştı çimlere
Elinde gereksizce şiir kitapları
mucizesine bakardı gökyüzünde.
Otların kökünü emdiğin
o sakıncasız ânı unutma
Kendinde güzel koca bir şakaydı
Bir dilek tutmuştun
eski ve zamansız
kıymetli ve kalender
İçim geçmiş uyumuşum
yıllar sonraki bir ihtimale
uyandım ağacın altındaki rüyamdan
Böyle tamamız böyle zamanında, demek için
Her kimsen sana