ლოცვა ბანაობის წინ Prayer Before Bathing

ლოცვა ბანაობის წინ

ჩემი ექვსი შვილის
ოცდათექვსმეტი შვილიშვილის
ათას ორას ოთხმოცდათქვსმეტი შვილთაშვილი
მადლობას გიხდის შენ,
ვისი კანიც უფრო მეტია,
ვიდრე ამქვეყნად ყველა ფურცელი,
ვისი სხეულიც უფრო ფართოა,
ვიდრე ამქვეყნად ყველა სამარე
და ეს ხალებიც ვის გლუვ კანზეც –
ჩიტის კვერცხების უძველესი დამწერლობაა.
მადლობა თბილი ნაკადისთვის,
თბილი ქვებისთვის,
ორთქლის რძიანი ღრუბლებისთვის
აბაზანის ფარდების მიღმა
ქაფის ქათქათა ტალღებისთვის
აბაზანის თეთრ ნაპირებთან.
ქვები მოაქციე მწყრის კვერცხებად
ხორბლის თბილ ყანაში დააბუდე
ქაფი წიწილების წინდებისთვის
დავართე და ისევ დამებურდა,
რადგან ყოველდილით ქალწული ვარ,
რადგან ყოველ ჯერზე დედა ვხდები,
კანზე ცისარტყელის ანარეკლი –
კვალი შეხებების – შეთანხმება
ისევ ძალაშია:
რადგან ერთი შვილი
მაშინ ერთი ლექსი
თუკი ერთი ლექსი
მაშინ ერთი შვილი
ავდგები და ისევ გავაშვილებ.
ორთქლში ყვავილვით გაიშალა
საპნის უნაზესი მორჩი.
ბოდიში სახადივით მოვიხადე
კიდევ ერთი ჩვილი ჩავისახე.
ტანზე ცხელი წყალი გადავივლე
და ახლა უკეთ ვარ,
მოვრჩი.
 

Prayer Before Bathing

My six children’s
thirty-six grandchildren’s
one thousand two hundred and ninety-six great-grandchildren
thank you
whose skin is more extensive
than all the sheets of paper in the world,
whose body is broader
than all the tombs in this world put together,
and whose smooth flesh has these moles,
marked like ancient script on birds’ eggs.
Thank you for the warm deluge,
for the warm stones,
for the milky clouds of steam
behind the curtain,
for the gleaming white foam
at the edge of the bathtub.
You have turned the stones into quail’s eggs,
nested them in the warm wheatfield.
I spun the foam to make socks for my chicks
but it kept unravelling
because every morning I am a virgin;
because each time I become a mother,
the rainbow reflected on the skin –
the trace of that mutual touch – is a sign
of the covenant between us:
for each child, a poem;
for each poem, a child.
Or else I will give her up for adoption again,
this gentle bud of soap
opening like a flower in the steam.
I wash away remorse like a disease,
conceive once more.
I rinse my body with hot water,
and I feel better now,
I have recovered.
 

The Prayer before the Bathing

My six children’s
Thirty six grandchildren’s
One thousand two hundred ninety six great grandchildren
Thank you,
Whose skin is more
Than all the sheets of paper in the world,
Whose body is broader
Than all the tombs in this world
And these moles on whose smooth skin
are the ancient( the oldest) script( writing)of the birds eggs.
Thank you for the warm stream(torrent),
For the warm stones,
For the milky clouds of steam
Beyond the bath curtain
For th gleaming white waves of foam(froth)
At the edges of a bathtub.
Turn stones into the quail eggs
Nest them in the warm field of wheat
I span the foam for chick’s socks
And it tangled again,
Because I am a virgin every morning ,
Because every time I become mother,
The refection of the rainbow on the skin-
The traces of touching- agreement
Is still in force,
Because one child,
Then one poem,
If one poem
Then one child,
I will give her(it) away for adoption again,
She(child) opened like a flower in the steam,
The most gentle obedient of the soap .
I took off my apologies like typhus, (Nt-‘movixade’ meansto take off, or to apologise)
I  conceived one more foetus again.
I ran hot water over my body
And I am (feel) better now,
I have finished.
 

Original Poem by

Diana Anphimiadi with Jean Sprackland Language

Georgian

Country

Georgia