نشانه های خدا Signs of God

نشانه های خدا

در دل اُرسی قاب می شوی
 
بر سر انگشتانت
گرمی شانه هايش می ماسد 
 
باران
رد پا هايش را
زير فانوس کوچه می شويد 
 
از لای دفتر بسته
خيال او
به شب های رفته می کوچد
 
آن طرف تر
سايه ی گربه ی شبگرد را گم می کنی 
 
به بيت اول بسنده
کلام حافظ را
بر طاقچه اُرسی می گذاری 
 
بر دستمال ابريشمی
که کتاب مادر را
گوش تا گوش در خود پيچانده است،
دست می کشی 
 
به ريتم متن نخوانده
شانه هايت
زير شال نقره ای می لرزند 
 
نشانه های خدا
درون قامت اوراد کهنه می پوسند
 

Signs of God

You are framed in the heart of a window.
 
The warmth of his shoulders
hardens on your fingertips.
 
Under the streetlamps,
rain washes away his footprints.
 
Your notebook's closed
but the thought of him slips out
to rejoin the nights now gone.
 
And over there, the shadow of a cat,
night-wandering too, is lost.
 
Since the first verse will do,
you put Hafez
back on the windowsill.
 
You run your hand
over the silk handkerchief,
knotted corner to corner,
the Mother Book is wrapped in.
 
Under a silver shawl,
your shoulders, in silent
rhythm to the texts, are shaking.
 
Inside the covers of the old verses,
signs of God are rotting.
 

The Mother Book: the Koran

Notes on the literal translation:

[1] The Koran.

[2] In Afghanistan, the Koran is usually protected from dust and dirt by wrapping it in a cloth cover.

[3] Implying that the meaning of the verses is trapped or goes unheeded within their outer shape.

Zuzanna Olszewska, Literal Translator

Original Poem by

Shakila Azizzada

Translated by

Zuzanna Olszewska with Mimi Khalvati Language

Dari

Country

Afghanistan